Nieuws PKV Muntendam e.o.
Kippen houden in coronatijd
Toen Jonny Wever mij vroeg of ik een stukje wou schrijven over kippen houden tijdens corona dacht ik eerst nog wat moet ik daar eigenlijk over zeggen, want Jenny en ik verkeren onder normale omstandigheden eigenlijk ook al in een soort van sociale lockdown, want wij wonen namelijk nogal afgelegen. Bovendien hebben we geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen. Ook op dat front ervaren wij geen gemis. Verder is onze kring aan kennissen ook niet heel groot. Het zou zo maar kunnen dat dat komt omdat wij niet zitten te wachten op mensen die voortdurend op zenden staan en dat zelf niet in de gaten hebben. Je kent ze misschien wel. Ze komen binnen, ze gaan zitten en ze gaan op ON. Als jij dan vervolgens toevallig ook nog wat wil zeggen, probeer je ze op OFF te krijgen. Meestal lukt dat niet. Ze zijn namelijk niet met jou bezig, maar eigenlijk vooral met zichzelf. Door de lockdown kunnen dat soort types niet meer langskomen, vinden wij niet erg en de kippen al helemaal niet.
Hoe zit het dan met familie? Van mijn kant: een broer (Uithuizen) en twee zussen (Beverwijk en Alkmaar). Van de kant van Jenny: drie broers (Onstwedde, Hengelo 2x). Tijdens corona hebben we daar telefonisch contact mee. Tijdens zo'n contact vroeg de vrouw van mijn broer aan mij of ik ook kon skypen. Mijn antwoord was aldus. Bovenaan het scherm van mijn laptop zit zo'n oog, dus ongetwijfeld moet ik kunnen skypen, maar ik doe het niet, want dat is veel te ingewikkeld voor mij. Daar moest zij smadelijk om lachen, maar ja, als je kippen hebt, heb je 'skype' en 'zoom' genoeg.
Zo zit dat. Kortom het is hier mooi rustig.
Denk nou niet dat we niets missen. Zo is het niet. Om nog een beetje in conditie te blijven zwemmen wij 's zomers vier keer in de week in zwembad De Barkhoorn in Sellingen en in de winter gaan wij twee keer in de week naar het zwembad op het Park Emslandermeer in Vlagtwedde. Tijdens de eerste lockdown hebben we nog wel een hele tijd in Sellingen kunnen zwemmen, maar in Vlagtwedde ging het al snel mis. Over en sluiten maar. Jenny gaat anders ook nog op maandagmiddag naar de gymnastiek in Sellingen, helaas ook al heel lang afgelast. Je mist natuurlijk niet alleen de beweging, maar ook het sociale contact, vooral in de vorm van nieuwtjes uit de omgeving. Om toch nog een beetje in conditie te blijven en niet helemaal dicht te groeien gaan we zeker twee keer in de week wandelen. Sellinger bos, Metbroekbos, van die dingen.
Sommigen van jullie weten dat ik secretaris/penningmeester ben van de Assendelfter en Noord-Hollandse Blauwen Club (ANHBC). Als het ware tussen de eerste en de tweede golf in is het ons toch nog gelukt een jongdierendag te organiseren bij AKV te Amersfoort. Daarbij is de afstandsregel goed toegepast. Zelf had ik een hele fles desinfectiemiddel bij me. Als penningmeester ontkom je niet aan het feit dat je geld moet innen, dus ik flink in de weer met die desinfectans. Ik heb het overleefd, maar je neemt natuurlijk wel een flink risico. We hadden drie keurmeesters Klaas van der Hoek, Willem Voskamp en Hanno Dijkhorst. Klaas had zo zijn eigen methode ontwikkeld om afstand te houden. Hij had een soort driehoekig rekje gemaakt dat hij aan de kooien hing, zodanig dat hij op het horizontale gedeelte van het rekje de predicaten kon schrijven. Deze ronde vielen mijn predicaten wat tegen, maar dat lag niet aan dat rekje. Twee hanen (2x ZG 93) en vier hennen (4x ZG 94).
Meer dieren heb ik dit jaar niet kunnen laten keuren, jammer, jammer, jammer.
Binnen de ANHBC bestond al enige tijd de wens om eens een ander logo te ontwikkelen en dat tegelijkertijd geschikt te maken voor een zogenoemde banner. Nou heb ik goede ervaringen met Bert Smit Reklame (met een k, jawel) te Stadskanaal. Dus ik uitgelegd wat de bedoeling was, een paar foto's erbij en klaar was Kees, dacht ik. Nou, nee dus. Die foto's waren volgens Bert helemaal niet geschikt, omdat ze een veel te lage resolutie hadden. Dus ik mij gewend tot Willem Hoekstra, als fotograaf van dieren op tentoonstellingen, wereldberoemd in Nederland. Op de site van de ANHBC hebben wij een zogenoemde Eregalerij. Daar vind je de 'vette' F'en. Daarvan heb ik er vier naar Willem gemaild. Hij moest wel even zoeken, maar hij heeft ze gevonden. Toen hij mij de originele foto's mailde zag ik gelijk wat het verschil is tussen lage en hoge resolutie. De foto's van de eregalerij zijn gemiddeld zo'n 100 kilobyte, maar de originelen zijn 3 megabyte (per stuk). Nooit te oud om te leren.
Het is vandaag maandag 15 februari, de dag dat het na een koude week is gaan dooien. In die koude week had ik het naar druk met de waterbakken van de kippen. Ik heb er op het moment tien. Dus zo gauw het begon te schemeren het spul naar binnen en zo gauw het 's morgens weer licht was de hele handel weer naar buiten. Nou kun je zeggen dat houd je mooi van de straat, maar ik ben wel blij dat dat nu niet meer hoeft.
Wij wonen nu meer dan 45 jaar in een verbouwd boerderijtje in Lauderzwarteveen, gemeente Westerwolde. Van ons huis naar het dichtstbijzijnde asfalt is dik 250 meter. Je snapt het misschien al, als er een sneeuwstorm is dan krijg je sneeuwduinen. Door die sneeuwduinen kom je er met je autootje niet uit. Al zou je een levensgrote SUV hebben, dan nog niet. Dit was zo ongeveer de derde keer dat we vast zaten. In 1979 was het wel heel erg. Deze ronde was Harold Middelkamp opnieuw onze redder. Hij belde aan. Moet ik jullie laan even sneeuwvrij maken? Dat lijkt ons heel goed Harold. Dus Harold op zijn John Deere. Bouwjaar 1972. Geheel eigenhandig gerestaureerd. Naar horen zeggen de eerste John Deere met een zescilinder. Met schuif achter en schep voor, was de laan binnen de kortste keren sneeuwvrij. Weer een mooi voorbeeld van: liever een goede buur dan een verre vriend.
Mocht iemand zich de laatste tijd geërgerd hebben aan politici, medici of ambtenaren weet dan dat ervaring de som is van alle fouten die je hebt gemaakt.
Tijdens deze crisis zeggen wij regelmatig tegen elkaar wat mooi dat we met pensioen zijn. Wij realiseren ons dat we wat dat betreft echte mazzelaars zijn!
Hendrik ter Horst